Eerbetoon aan vader

Annie Tanghe brengt bundel uit

Gullegem

Annie Tanghe (67) schreef de dichtbundel ‘Nooit gebroken moed’ over de repressie na wereldoorlog II. De bundel sluit aan op haar boek ‘Geen verklikking’.

Annie had de behoefte om alles wat haar vader en zijn gezin is overkomen en aangedaan op papier te zetten. Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd Annies vader beschuldigd van collaboratie en gevangengenomen. Na de oorlog werd hij vrijgesproken en vrijgelaten. “Vader werd in ere hersteld maar daarom was het bij mij nog niet geheeld’, zegt ze. ‘Daarom schreef ik de dichtbundels en het boek. Men beseft immers onvoldoende hoe een kind door gebeurtenissen uit de prille levensjaren diep en blijvend word getekend.’
Vijf jaar was Annie toen de Weerstand haar vader Jules Tanghe in Kortemark op november 1944 ophaalde. ‘Ze voerden hem weg in een van die beruchte wagens waarop ‘Vervoer van zwarte beesten ‘ gepekt stond’ zegt Annie. ‘Voor moeder en de kinderen begon een tijd van terreur, honger en angst. Ook het inzage krijgen in het dossier liep niet van een leien dakje.’

Annie keek enorm op naar haar vader. ‘Mijn vader was integer, rechtvaardig, dienstbaar, plichtsgetrouw en Vlaamsgezind. Ik vond hem een goede en moedige man. Een man die alles kon: van mijn poppen herstellen tot meespelen in de fantasie van een kind.’

De schrijfster kon haar gevoelens ventileren via dichtbundels en het boek ‘Geen verklikking’. ‘Ik wilde het vooral herdenken met gedichten.’

‘Toch was het hard werken en wroeten om tot ‘Nooit gebroken moed’ te komen. Ik ging op bezoek naar het beruchte interneringskamp (nu militair domein) in Sint-Kruis waar vader opgesloten zat. Ik werd er goed ontvangen. Ik stond er in de barakken waar duizenden opeengepakt zaten. Het deed me iets. Ik maakte foto’s van de door de gevangenen aangebrachte wandschilderingen.’

Luc Vandaele
Nieuwsblad 10 januari 2008

Nooit gebroken moed is niet meer te verkrijgen.