Magda Dekeirschieter september 2015
Hallo Annie,
Wat was het voor mij een verrijking jou te leren kennen.
Toen ik jouw boeken las, was ik verrast door de vlotte schrijfstijl en rijke inhoud, boeiend en emotioneel.
Je wijze gedichten stemmen tot nadenken, soms grote waarheden op een eenvoudige maar toch prachtige wijze weergegeven.
Een proficiat waard!
Magda
Wies Neyrinck augustus 2015
Dank je, Annie,
dat ik het boek ‘Geen verklikking’ heb mogen lezen. Zo heb ik jou nog beter leren kennen. Je schrijft zo treffend: ‘Wij, kinderen van verbannen vaders, dragen de pijn van het verleden mee.’ Maar dat verdriet bij jou wordt zeker gemilderd doordat je vader zo wijs, goed en eerlijk was. En daarbij niet verbitterd.
Door dit alles meer te schrijven heb jij je dankbaarheid tegenover hem zeker ten volle getoond. En ben jij er ook ‘sterker’ door geworden.
Veel liefs,
Wies
Marcella Snyers 19 november 2013
Beste Annie,
Over : “De Kleine Dwaasheid” & “Wachten.....Waarom niet?”
Zo ‘n diepe gevoelens zo mooi kunnen verwoorden in een taal verweven in de natuur.
Levensecht, ontroerend, pakkend!
Om meermaals te lezen.
De dichtbundels zijn ook voor mij ... een troost.
Marcella Snyers
Lieven Merlevede 28 februari 2012
Dag Annie,
van op de pc van mijn vader maak ik kennis met je website, en ook opnieuw met jou. Het is een hartelijke ontmoeting, met een enthousiaste vrouw, die met haar talenten woekert, het grotere geheel ten bate.
De website oogt ook heel fris en mooi. Misschien een idee voor de website die ik beheer, maar die alsnog veel minder mooi is.
proficiat en graag tot ziens!!
Hartelijk,
Lieven Merlevede
Willy Gevaert, 4 december 2012
Waarde Annie,
Ik heb u leren ‘kennen’ toen ik in ’t Pallieterke een bespreking las van uw boek “Geen verklikking”. Ik heb het onmiddellijk besteld. Dat is ondertussen al 10 jaar geleden. Ik heb het zopas nog eens herlezen, ook om zelf nog eens nijdig te worden (zacht uitgedrukt). Wat is er na die zg. bevrijding met de idealisten van onze Vlaamse Volk gebeurd ! En dat door datzelfde vlaamse volk. Niet te begrijpen, maar ja, opgejut door Jan Moedwil via Radio Londen ….. Maar het blijft hemeltergend wat er toen in die dagen in 1945 en de jaren erop volgend gebeurd is, in naam van deze onstaat die nog altijd amnestie weigert (en ook nooit amnestie zal verlenen – daarvoor lopen er nog te veel haatdragenden en België-vrienden rond). En als ik de opeenvolging lees waar uw vader verbleef kom ik ook de naam St. Kruis tegen. En dan moet ik altijd denken aan het liedje “Sinte Kruis” waarin Johan Vandenberghe op zijn manier hetzelfde als in uw boek verwoord heeft. Daarom moest u, Annie, dit boek schrijven, en samen met vele anderen ben ik u daar heel dankbaar voor. Want geschriften blijven bestaan.
Uw volgend boekje “nooit gebroken moed” heb ik door één of andere reden gemist, tot ik het onlangs terugvond in een antiquariaat. Het is een poëtische herinnering aan uw vader en aan wat er met hem gebeurd is. Ik zal slechts één zin (moeilijke keuze) uit dit boekje aanhalen “maar wie schopt Vlaanderen een geweten ?”. Ja, wie ? In dit vadsig, egoïstisch en materialistisch Vlaanderen dat wij nu meer en meer kennen zal men binnenkort een heel grote lamp moeten gebruiken om nog zichzelf wegcijferende idealisten te vinden. Alhoewel : de geschiedenis leert ons dat de slinger altijd weer eens in de andere richting slaat. Laat ons hopen dat dit niet te lang meer op zich laat wachten.
En toen onlangs uw laatste boekje “toen mijn beertje nog gromde” verscheen, heb ik u gebeld dat ik mijn eksemplaar zelf zou komen afhalen. Wij hebben een tijdlang gepraat, wat niet zo moeilijk was, want wij hebben eenzelfde achtergrond : de liefde voor ons Vlaanderen, dat helaas op een aantal vlakken niet meer is zoals het in ons hart gebeiteld is.
En toen toonde u mij uw vroegere dichtbundels “Wachten ….. waarom niet ?” en “de kleine dwaasheid”. Het zijn poëziebundels die verwijzen waar alle dichters-die naam waardig (de ene met meer succes dan de andere) naar verwijzen : het ideële – het aardse en ook het geestelijk schone in de mens. Mag ik er een paar noemen uit deze die mij het meest aanspreken : herfst – herfstgeur – afscheid. Het valt mij nu op dat alle drie verwijzen naar een eindig iets. Is het misschien omdat ons leven ook stilaan naar zijn einder toe gaat ?
Annie, nogmaals bedankt voor al wat u geschreven hebt, recht uit het hart, eerlijk en oprecht.
Willy Gevaert
Peter Logghe, 22 april 2012
Beste Annie,
Gisteren uw voordracht bijgewoond over uw ervaringen als repressiekind. Zoveel herkenbare verhalen, zoveel herkenbare situaties, zoveel onrechtvaardig behandelde mensen! Uw boek over uw vader heb ik ook in één ruk uitgelezen, een eerbetoon om u tegen te zeggen.
Dank voor de gedeelde ervaringen, dank voor uw boek, en proficiat met uw mooie, verzorgde webstek. Uw boek over de DDR-ervaringen zal ik mij ook eens moeten aanschaffen.
Met groeten,
Peter Logghe
Dirk Castel, 20 februari 2010
Annie,
Met grote belangstelling heb ik nogmaals je website bezocht.
Heel interessant, in al zijn delen. Bravo!
Ook in het gastenboek heb ik heel treffende getuigenissen aangetroffen.
Je boek "Geen verklikking" is heel verhelderend en geeft weer hoeveel onrecht in die periode is geschied.
Het is een heel terecht eerbetoon aan je vader die me het beeld geeft van "heel veel grootheid in bescheidenheid".
Annie, het strekt u tot grote eer voor de fantastische hulp die u reeds geboden hebt aan zovele mensen die zich willen verdiepen in deze heel trieste periode uit onze geschiedenis.
Dirk Castel
Hector Van Oevelen, 28 oktober 2009
Fantasia belgica
met dank aan wijlen Berten Rodenbach voor de inspiratie (Fantasia)
Er dreven zwarte wolken
over Saksen-Coburgs staat
en Martens zag ze drijven
en stond paraat.
En zelfvoldaan de wolken na
bedacht hij een fantasia,
de staat ten bate naar hij zei,
zijn kreet om opstand lang voorbij,
voorbij, voorbij.
Op 't hulpgeroep uit Laken
kwam hij spoorslags aangesneld
om zich bemind te maken
als grote held.
En aangevoerd door Miet, zijn ga,
verzon hij een fantasia.
Hij kwam en zag de moerlemei
en siste: "Herman, kom erbij
met mij, met mij".
Er dreven zwarte wolken
over 't belgisch apenland,
maar Herman is gekomen
op wenk van Wilfrieds hand
en hij verzon - wie doet 't hem na? -
een doorstart met fantasia
en de vermeende averij
trok als bij toverslag voorbij,
voorbij, voorbij.
Er drijven witte wolken
dartel over belgenland.
Van Rompuy ziet ze drijven
en wuivend met z'n hand
pleebekt hij blij, de wolken na,
la brabançonne en blablabla.
Er ruist wat Vlaams gebakkelei,
maar Herman weet: dat gaat voorbij,
voorbij, voorbij...
Hofdichterlijke groet,
Hector
Soortgelijke gedichten zijn gebundeld in “Versvoeten vegen” en “Inkorrekt gebekt” te verkrijgen bij Hector Van Oevelen.
Herman Maeseele, 1 oktober 2009
Beste,
De computer is niet echt mijn ding, vandaar een reactie op uw boek per brief. Ik heb het relaas met ontroering gelezen omdat zovele elementen “compatibel” zijn met eigen “wedervaren” na de oorlog.
Ik was even klein (°1939) en wist dus helemaal niet wat er gebeurde. Ik stelde vast dat mijn “held” (vader en onderwijzer in de grote school) door mannen meegenomen werd en dat hij niet meer terugkwam. Ik heb ook onthouden dat we in de meidagen op de vlucht moesten, en dat bij onze terugkeer meubels stukgeslagen waren en op de gevel hakenkruisen geschilderd waren. Ik begreep het niet maar ik weet het nog. Na “bijltjesdag” zijn we in “ballingschap” gegaan naar Kortemark bij de zuster en de broer van mijn moeder. Zo heb ik mijn 1ste studiejaar gedaan in de gemeenteschool in Kortemark bij meester Verhelst, wij waren niet meer gewenst in Lichtervelde.
Mijn vader was nochtans een volksvriend en een sociaal geëngageerd mens.
Hij was in talloze verenigingen en naar ik later heb kunnen vaststellen als gemeenteonderwijzer geliefd. had hij dan geen fouten?... Ja, hij was Vlaamsgezind, o schande en hij stak dat niet onder stoelen en banken.
Waarom dan aangehouden en geïnterneerd? Het blijft duister maar naar alle waarschijnlijkheid is een niet meer juist te achterhalen familievete de aanleiding (de opponent was bij de witte brigade). Gevolg van de gehele situatie: schorsing als gemeenteonderwijzer, weigering van de hogere overheid (bestendige deputatie) de schorsing goed te keuren (tot 2x toe). Oplossing de gemeente aangereikt “epuratielijst.” Er waren tegen mijn vader klachten ingediend die te gek waren om los te lopen. Een gerechtelijk dossier werd nooit opgesteld, er volgde nooit een veroordeling zelfs “La justice des rois nègres” konden geen reden vinden om te veroordelen.
Maar: schorsing als onderwijzer bleef gehandhaafd (epuratielijst). Achteraf (na 9 jaar) is het met de gemeente tot een vergelijk gekomen. Er volgde volledig eerherstel, weddeverhogingen, pensioenregeling, alles werd bijgepast, hij kreeg zelfs 1 fr. morele schadevergoeding met de voorwaarde geen onderwijs meer te ambiëren in eigen gemeente.
Pas later besef je hoe men die mens gekraakt heeft in zijn persoonlijke eer.
Oef, ik ben blij dat ik de hele historie nog eens heb kunnen vertellen aan iemand die het begrijpt.
Heel genegen,
Herman Maeseele-Debaene
Hilde Ockier, 5 oktober 2009
Annie,
Het is een verrijking dat ik je heb leren kennen! We hebben een gedeeltelijk gemeenschappelijk verleden en dit bindt ons. Ik kijk ernaar uit je nog eens te ontmoeten voor een gezellige babbel.
Proficiat met je prachtige website en ik heb genoten van je mooie gedichten.
Zeker tot binnenkort!
Hilde Ockier
Lionel Deflo en Elsie Vanwalleghem, 1 oktober 2009
Dag Annie,
Vooreerst hartelijke gelukwensen met je fraaie, verzorgde, overzichtelijke, interessante en heel gebruiksvriendelijke website. Een voorbeeld van hoe het kan en moet! Proficiat ook met je nieuwe publicatie. Ik zal er melding van maken in de Nieuwsbrief van de Vereniging van West-Vlaamse Letterkundigen (die als bijvoegsel bij de VWS-Cahiers verschjnt). We zullen zeker niet nalaten om even binnen te wippen als we in de buurt fietsen. Meteen ook een gelegenheid om kennis te maken met je nieuwe boek.
Veel succes toegewenst en tot ziens!
Lionel Deflo en Elsie Vanwalleghem
Maurits Lecluyse, 9 juli 2009
Lieve Annie,
Ik ben uiterst tevreden nader kennis te hebben kunnen maken met een vriendelijke, erudiete, kunstzinnige en vooral jong gebleven dame. Ik hoop dan ook in de toekomst je nog regelmatig te zullen ontmoeten en van je literaire kunstscheppingen te kunnen genieten. Ik wens je in ieder geval nog vele jaren met een rijke en scheppingsvolle inspiratie ten nutte van je vele vrienden/vriendinnen en bewonderaars/bewonderaarsters.
Maurits Lecluyse
Brichard en Vandamme Kathy, 26 februari 2009
Hi Annie,
Mogen wij je feliciteren met je site. Hij is zoals jij bent Annie. Sober mooi en vol klasse.
Proficiat en welkom in de digitale wereld moeten we zeggen.
Ik zie dat je weer een nieuwe bundel uit hebt, we gaan eerstdaags storten zodat onze poëzie reeks compleet blijft.
Het ga je goed Annie.
Nog veel succes.
Brichard en Vandamme Kathy
Zeno Byttebier, 18 februari 2009
Dag Annie,
Ik was echt blij u te leren kennen door iets wat ons beiden boeit...nl. die donkere oorlogsmaanden met nen groten hoop miserie daar na...maar 't is voorbij, alhoewel ondertussen ook onze mooiste jaren verlopen zijn. Nu we zijn er nog...Ik heb ook in een trek uw boek over het wedervaren van uw vader gelezen, waarin ik de problemen van mijn vader terug zag..en zo blijven die herinneringen maar duren.
Verder wens ik u het allerbeste en ook nog veel schrijfgenot.
Tot we ons nog eens tegenkomen..en dank ook voor de reaktie op mijn "levensverhaal"
Vriendelijke groeten,
Zeno Byttebier
Philippe Haeyaert, 11 januari 2009
Waarde Annie,
Proficiat met het initiatief Annie, het siert u.
Mag ik u ook een fijne, een gelukkige en een gezonde 2009 wensen.
Met mijn voorname groeten,
Philippe Haeyaert
Stefaan Roelstraete, 1 januari 2009
Dag Annie,
Op deze eerste dag van het nieuwe jaar wil ik je bezoeken op je nieuwe site met een passend gedicht van Fernando Pessoa:
"De Ouden riepen de Muzen aan.
"Wij roepen onszelf aan.
"Ik weet niet of de Muzen ooit verschenen -
"Dat hing natuurlijk van de aangeroepene en de aanroeping af. -
"Wel weet ik dat wij niet verschijnen.
"Hoe dikwijls heb ik mij gebogen
"Over de put die ik veronderstel te zijn,
"Al blatend 'Ah' om een echo te horen,
"Zonder meer te horen dan dat wat ik zag -
"Het vage blanke donker van het glinsterende water
"In de nutteloosheid van de diepte...
"Geen enkele echo voor mij...
"Slechts vagelijk een gezicht,
"Dat het mijne moet zijn omdat het van geen ander zijn kan."
"Het is iets haast onzichtbaars,
"Behalve dan hoe ik het helder zie
"Daar in de diepte...
"In het zwijgen en in het bedrieglijke licht van de diepte...
"Wat een Muze!..."
Liefs,
Stefaan
Noël Maes, 15 december 2008
Dag Annie,
Blij je webstek te mogen ontdekken. Echt heel goed gemaakt, rustige aanblik, aangenaam om er door te flaneren. Je bent echt wel een bezige bij. Je mag me zeker nog eens op bezoek verwachten, want eind dit jaar wenkt het pensioen… Dan zou ik normaal gezien meer tijd moeten hebben, alhoewel…
Groetjes van je (verre) neef,
Noël Maes, Heule
Guido Vanhee, 6 december 2008
Liefste Annie,
Ik heb een vriendin. Ze is rijk, héél rijk. Rijk aan talenten. Ze schrijft boeken en gedichten. Ze vertelt. Over haar heden en haar verleden. Ze heeft een klare kijk. Op politiek, ons land, onze toekomst en die van onze kinderen. Ze reist. Ze heeft de wereld in haar hart. Ze heeft een website. Fris en levendig, zoals ook zij is. Boeiend en aantrekkelijk. Haar evenbeeld.
Ja, ik heb een vriendin. En ben er erg aan gehecht.
En zoals steeds een klinkende zoen,
Guido
Pieter Jan Verstraete, 24 november 2008
Beste Annie,
Mijn waardering voor de inzet van je zoon. Een mooie, eenvoudig gestructureerde maar tevens aantrekkelijke webstek.
Ja, als je een beetje schrijft, kun je tegenwoordig niet meer zonder eigen webstek. Ik koester wel een nostalgie naar vroeger toen er nog brieven in handschrift geschreven werden. Wat zal er thans nog bewaard worden aan archiefmateriaal in een wereld met sms'berichtjes, gsm's, telefoons en e-berichten? We kunnen echter niet anders dan volgen en meedoen. Dan doen we dan ook. Zolang er nog boeken bestaan en die -daar ben ik tenvolle van overtuigd- zullen blijven bestaan.
Hou je goed en tot nog eens
Van harte,
Pieter Jan Verstraete
Johan Van Duyse, 20 november 2008
Dag Annie,
Een artikel over zomaar een soldaat uit de eerste wereldoorlog bracht ons met elkaar in contact.
Neen, we hebben niet gepraat of geschreven over die eerste... In mijn artikel was je een zinnetje opgevallen over mijn 'foute familie', en het was dat onderwerp dat we gemeen hebben. We zijn allebei kinderen van 'zwarten' en we hebben dat geweten.
Ook al gaan we er op verschillende manier mee om, en ook al zijn we het niet altijd over alles roerend eens (dat maakt het juist zo interessant nietwaar), dan blijft het opvallend dat die oorlog ons getekend heeft al was ik nog niet geboren en jij een peuter...
Proficiat dat je het van je 'af' kunnen schrijven hebt... Met een zweem van jaloezie omdat jij wel (al) deed, wat ik al jaren van plan ben, groet ik je...
Johan Van Duyse
Mark Gheysen, 5 november 2008
Dag Annie,
Een pracht van een website, proficiat!
Heel veel interessante informatie in aangename kleuren die aanzetten tot lezen. Een overzichtelijk geheel.
met vriendelijke groeten,
Mark Gheysen
Karel Desmedt, 15 oktober 2008
Beste Annie,
Jouw site vertelt me wie je bent.
Het is een mooie overzichtelijke website.
Wat jouw boeken betreft denk ik dat die wel (h)eerlijk zijn om te lezen.
Jammer genoeg ben ik geen boekenworm en heb ik daar ook niet de tijd niet voor, anders zou ik me wel eens willen verdiepen in jouw schrijven.
Met vriendelijke groeten,
Karel Desmedt
Joris Denoo, 15 oktober 2008
Goeiemorgen Annie,
Veel succes met je webstek. Digitaliteit levert meer lezers op dan papieraliteit. Ik wandel even rustig rond ...
Beste groeten
Joris Denoo
Chris Vannieuwenhuyse, 18 september 2008
Liefste Annie,
Een mooie wandeling met momenten van rust en mijmeringen was het op je webstek.
Een grote proficiat aan Steven voor het mooie en kunstzinnig werk, het is een droom om te bezoeken.
Annie uw dichtbundels zijn om U tegen te zeggen, en bij het lezen van uw boek zag ik je vader voor mij. Ik wacht nu op het volgende boek!
groetjes en veel succes verder met de pen.
Chris
Trees Flamez, 12 september 2008
Lieve Annie,
Proficiat met je website, proficiat ook aan Steven.
Het doet deugd te zien hoe je, volledig terecht, gewaardeerd wordt met je boeiend werk. Je verdient alle lof voor je inzet en moed voor alle opzoekingswerk wat resulteerde in een echt gebeurd dramatisch verhaal. niemand kan daar onverschillig bij blijven.
Ook proficiat voor je dichtbundels, het lezen ervan is echt genieten!
Doe zo voort meisje.
Lieve groetjes van Trees
Annemie Flamez, 8 september 2008
Heel mooi Annie!
Irene Vanderjeugt, 20 augustus 2008
Dag Annie,
Ik heb heel geboeid jouw website doorgenomen. Proficiat aan Steven! Hij heeft er een mooi, overzichtelijk geheel van gemaakt!
Na de vele jaren die jij in het onderwijs doorbracht, ben jij volop in ‘een tweede leven’ gerold, een leven waarin lezingen en publicaties van boeken en dichtbundels een hoofdrol spelen… Je doet het goed, Annie, heel goed zelfs! Je krijgt een ‘uitmuntend’ (om het in onderwijstermen te zeggen)!
Doe zo voort, ik wens jou - met heel mijn hart - verder succes met jouw levenswerk! Het is zeer zinvol en het houdt je bovendien jong!
Warme groet,
Irene
Lydie Verbaeys, 20 augustus 2008
Annie,
Ik ben fier met u mijn studies gedaan te hebben.
Een grote proficiat aan je zoon Steven.
Lydie
Erik Verstraete, 6 augustus 2008
Beste Annie,
Hierbij een woordje van waardering voor je splinternieuw, elektronisch initiatief.
Er zijn niet zoveel poëtische of dichterlijke én tegelijk radicaal-Vlaamse en Dietse websteks of weblogs. Naast mijn "Utopia" is er de dagelijks van nieuw leesvoer, verwijzingen naar schrijvers, persoonlijke, scherp-anti-Belgische én Groot-Nederlandse commentaren, foto's, culturele (literaire, muzikale) berichten en visies voorziene blog van Björn Roose, Pers-man van Voorpost, die in Koekelare woont. Tik gewoon "Geen Björn Roose zonder doornen" in en je betreedt een waardevol, wijds, want artistiek én nationalistisch gebied van mijn vriend Roose. - Maar hier past een woordje van lof voor jouw initiatief, dat dichterlijk én anti-Belgisch, Vlaams-nationalistisch is. Ik zal er geregeld een kijkje gaan nemen en jouw verzen, mét scherpe herinneringen aan Belgische misdaden tegenover jouw vader, graag lezen. Van ganser harte!
Erik Verstraete,
Journalist, dichter, voordrachtgever.
Sandra Decoene, 8 augustus 2008
Hallo Annie,
Ik heb je website bekeken en vind hem zeer geslaagd.
De kleuren zijn mooi en hij is niet ingewikkeld om te bekijken.
Groetjes
Sandra Decoene
Cathleen Haff, 6 augustus 2008
Beste Annie,
Hartelijk dank voor de informatie over jouw nieuwe website. Mooi dat je nu virtueel jouw werk en leven in kaart hebt gebracht. Ik had de site al gezien en het bevalt me zeer goed. Belangrijk vind ik altijd dat het bij de eigenaar past. Dit lijkt me wel het geval. Bovendien is het makkelijk en overzichtelijk. Complimenten aan Steven.
Ik verheug me erop!
Hartelijke groeten van
Cathleen
Linda Vandewynckele, 5 augustus 2008
Hallo Annie,
Ik geniet nog iedere keer van uw mooie Poëzie.
Vergeet niet een dichtbundel mee te geven met Kris als ze naar Paris-Montmartre komt.
Groetjes
Linda
Diane Delbarre, 4 augustus 2008
Lieve Annie,
Ik heb met plezier in je gastenboek "gebladerd" en een dikke proficiat : het is heel klaar, duidelijk en overzichtelijk. En ik bemerk met plezier dat je nog steeds gedichten schrijft. Gedichten, voordrachten, boeken, wat hebben wij toch veel gemeen hé....
Maar een volledige roman, daar ben ik zelf nog nooit aan toegekomen... Jij nu wel. En wat voor een roman: niet zomaar fictie, maar waar gebeurde feiten uit je eigen familie, met als achtergrond, de naoorlogse repressie in Vlaanderen, een stukje bijna onontgonnen terrein...
Begrijpelijk, de meeste Vlamingen houden liever dit potje gedekt: het is een stukje geschiedenis om niet zo fier op te zijn....
Je hebt niet alleen een roman geschreven, Annie, je schreef ook een stuk "ware geschiedenis".
Niet per toeval las ik onlangs nog een citaat: "De geschiedenis die wij met zijn allen in elk land ter wereld op school enz. krijgen is nog nooit objectief en echt geweest, om de goede reden dat deze geschiedenis altijd alleen het verhaal vertelt van de overwinnaar, en daardoor in principe sowieso overtrokken, een zijdig en subjectief genoemd mag worden. Zelfs heden ten dage, en zelfs, en vooral in beschaafde landen zoals de V.S. wordt nog elke dag het hedendaagse gebeuren "bijgewerkt" en "gezuiverd", en dat is in onze 21e eeuw een schande en een blaam. Daarom is het goed dat er heden ten dage ook zowel in boeken, tijdschriften als op teevee eindelijk eens aandacht gegeven wordt aan de andere kant, het verhaal van de overwonnenen, de slachtoffers, de "kleine man". Zodat we eindelijk de 2 kanten van de medaille te zien en te horen krijgen en ons eindelijk een objectief beeld kunnen vormen van de ware feiten, met de kleine kantjes van zowel overwinnaars en overwonnenen. Laat ons dus hopen dat deze trend zich blijft doorzetten en dat onze nakomelingen dus nooit meer te horen krijgen over "grote veldheren" zoals een Napoleon of een Alexander de Grote". Zelfs Hitler wordt alleen maar als een monster bestempeld omdat hij uiteindelijk als verliezer uit de grote oorlog kwam. Hadden wij maar het relaas kunnen lezen van de honderdduizenden slachtoffers van die grote Napoleons en Alexanders uit vroeger eeuwen..."
Annie, jij bent een van die moedige vrouwen die niet alleen het blazoen van je vader, helemaal gezuiverd hebt door dit eerlijk en moedig boek en koppig en volhardend werkte aan al de research er rond, waardoor je tevens een stem werd voor die velen die een gelijkwaardige situatie moesten meemaken en nog steeds ten onrechte gebukt lopen onder de schande. En dat zijn er veel meer dan wij vermoeden; Want inderdaad, alleen de overwinnaar, of wie zich er voor uitgeeft, krijgt in de geschiedenis een stem... Je hebt boven dien als vrouw een stukje vergeten en doodgezwegen verleden van ons landje en zijn mooie maar ook kleine kantjes,in kaart gezet op een eerlijke manier, en daarmee een stukje "ware"geschiedenis geschreven.
Zo ben je een schakel geworden in de prachtige ketting van "de waarheid", waar wij als humaan mens altijd moeten naar streven.
Proficiat, Annie
Raoul en Colette Vlasseman Schamp, 2 augustus 2008
Dag Annie,
Je website is prachtig en zeer aangename kleuren. Proficiat, ook voor Steven.We hebben genoten van je dichtbundels en boek en hopen dit nog te kunnen doen.
Groetjes
Raoul en Colette
Walter Vandewaetere, 27 juli 2008
Beste Annie,
De opbouw van Vlaanderen en zijn bekendmaking in het buitenland zijn belangrijke opgaven.
Samen met oude en nieuwe Vlamingen pogen we dit waar te maken, in een open geest, en kijkend naar de toekomst. In verstandhouding met andere volkeren treden Wallonie en Vlaanderen Europa binnen.
Met vriendelijke groeten,
Walter Vandewaetere
Ides Timmerman, 27 juli 2008
Beste Annie,
Het is een mooie site. Zeer mooi en ook die kleuren mooi!
Ides Timmerman
Sabine Stanssens, 27 juli 2008
Dag Annie,
Je website verdient een pluim (en vanzelfsprekend je zoon ook).
Het is een mooie, duidelijke website. De keuze van de kleuren is sober en toch mooi.
Telkens staat er per hyperlink duidelijk wat je verwachten kan.
Mooi en wie weet komt er binnenkort opnieuw een publicatie bij in het ondereel "Boeken en bundels".
Verder zijn en blijven je dichtbundels een mooie weerspiegeling van je eigen ik.
Je boek "Geen Verklikking" was ook mij een confrontatie met "die foute zwarten".
Het zoveelste bewijs dat opkomen voor je eigenheid niet altijd werd (en ik vrees soms wordt ..) gewaardeerd.
Hoe dan ook, Annie, blijf met volle overgave verder schrijven!
Verder veel succes toegewenst met je publicaties en lezingen.
Sabine Stanssens
Jef Viaene, 26 juli 2008
Beste Annie,
Het ziet er heel mooi en verzorgd uit, proficiat Steven.
Doe zo voort.
Vriendelijke groeten en nog veel vreugde aan het 'schrijven en dichten'.
Jef Viaene
Hedwig Deblaere
Dag Annie,
Ik heb vandaag je dichtbundel “Nooit gebroken moed” ontvangen.
Ontroerend ! Een “document” ter ere en gedachtenis van je vader, je familie en de zoveel duizenden die destijds geleden hebben en nu nog lijden onder de gesel van een niemand ontziende golf van haat, een beschaving onwaardig.
Maar de “nooit gebroken moed” heeft ons Volk doen herrijzen.
Proficiat en dank!
Dank ook voor de handtekening.
Met fiere Vlaamse groet.
Hedwig Deblaere
Franz Verscheure, 24 juli 2008
Beste Annie,
De naoorlogse jaren waren een zware dobber voor zij die Vlaamsgezind waren. voor en gedurende de oorlog. Hun kinderen werden met de vinger gewezen, gediscrimineerd en op de speelkoer meestal door benden spelende jongeren geagresseerd.
De jongeren deden de groten na! Het naooorlogs straatkrapuul dat straffeloos de inboedel van de "al of niet zwarten, van zij die de troon aan 't wankelen gebracht hadden, van zij waarmee sommigen persoonlijk wilden afrekenen om niet politieke redenen enz... " uit de huizen haalden of op straat wierpen!! Het gepeupel was baas op straat! Er was veel verborgen leed! Dat alles heeft echter de kinderen van de naoorlogse verworpenen alleen maar harder gemaakt!
Toen men Maurice Dewilde vroeg welk verschil er was tussen de Vlamingen die in 40/44 tegen de communisten vochten in Rusland en zij die 5 jaar later tegen de communisten vochten in Korea antwoordde hij: "de eersten waren idealisten, de anderen huurlingen"!!
De belgisisten zijn tenslotte politieke meeheulers van zij die Vlaanderen uitmelken en bestelen om de rest van België te laten luilakken!
In de 19e eeuw heeft "arm Vlaanderen" de infrastruktuur van de hele kolen- en staalindustrie in Wallonië betaald!
Er is nooit return geweest! De oorlogsschade van 14/18 en 40/44 is allemaal naar Wallonië en Brussel gegaan!
Beste Annie, al die naoorlogse droefheden en tribulaties heb je met de mantel der poëzie overdekt en verwerkt! Prachtig!
Franz Verscheure
Izegem
Maurice de Wit, 21 juli 2008
Annie,
Met je boek "Geen verklikking" en de opzoekingen naar de waarheid heb je nog eens bewezen dat de repressie vaak op de eerste plaats gericht was tegen wat Vlaams was.
Er is moed nodig om zo een verhaal te publiceren, jij hebt het als kind meegemaakt, zoiets laat sporen na.
Ik dacht aan de zin uit het evangelie "en zij bewaarde dit alles in haar hart" en het mooie vers van Wilfied Adams
De roos, zij zwijgt en weet
En buigt zich naar de dagen
Even zovele nederlagen:
De roos, zij zwijgt en weet
Varen vermetele schepen uit
En geen keert weer
En geen keert weer: de roos
Zij buigt en zwijgt en heerst
Ik ken een paar van je dichtbundels o.a. "Wachten ...Waarom niet" en ik kijk uit naar je nieuwe bundel "Nooit gebroken moed".
Maurice de Wit
Prosper Cappelle, 4 november 2005
Beste Annie,
Wij konden voorzien dat het succes van uw boek naar een record hoogte zou stevenen.
Ten eerste: De Vlaamse jeugd wordt er herinnerd aan een duistere na-oorlogse periode. Vlaamsgezind werd aanzien als Duitsgezind.
Ten tweede: Gij hebt het over uw vader. Gij spreekt met kennis van zaken.
Ten derde: De titel liegt er niet om. “Geen verklikking!”
Uw vader wist het. Velen werden als zwarten bestempeld maar waren het geenszins.
Gij hebt als geen ander de moed gehad het geval van uw vader ernstig te onderzoeken en zijt tot de conclusie gekomen: “Geen verklikking!” Zo luidt ook het vonnis.
Dit boek is een ode geworden aan uw vader: een ode van dank.
Wij zullen het lezen en herlezen!
Proficiat!
Odette Bebusschere
Annie,
Ik ben heel fier op jou!
Het boek heeft mij zeer aangegrepen!
Ik ben gelukkig voor de mooie eerbetuiging aan de heer Tanghe, jouw pa!!!
|